Relacje z rejsów

Przepłynęliśmy jezioro Muritz i stanęliśmy na kotwicy na Małym Muritz. Przyszła burza, gwałtowna z opadem gradu, dużego, jak orzechy laskowe i pomimo, że byliśmy schowani za wyspą przewlekło nas na środek. Jednak takie stanie na kotwicy zawsze jest pewnym ryzykiem.

Noc była nerwowa, bo kotwica słabo trzymała, a przechodzą burze, jak to po froncie chłodnym.

Klink ciekawa miejscowość, malutka 1100 mieszkańców, ale wokół pałacu, który sam jest hotelem jest jeszcze kilka hoteli i może z 10 restauracji. Sklepów właściwie nie ma, poza pamiątkami i delikatesami. Marina, duża 30,- euro + woda na automat wrzutowy. Płynąłem na światła nawigacyjne z Waren. Świetnie prowadzą. Jak za pomocą świateł ustawi się kurs, tak już łódka płynie sama. Dużo bardziej stabilnie niż to jest w samolocie.

Po obejrzeniu miejscowości poszliśmy do jednej z tych restauracji na kawkę.

A jutro płyniemy tam.

Dziś silnie wiało. Na jeziorach fala około 1m.

Ciężko było utrzymać kurs i wypatrywać boi. Raz na moment zgubiłem się nawet. Ostatecznie rzuciliśmy na noc kotwicę w miejscu, gdzie już wcześniej staliśmy.

Zatankowałem po drodze do pełna. Weszło 140 l. Dało to średnie zużycie około 2,7 l/h. Cena za 1 l 2,29 euro. Skończył się też nam gaz. Podłączyłem polską butlę, a niemiecką trzeba wymienić, ale to nie w każdej marinie.

Ruszyliśmy spacerkiem uliczką wzdłuż kanału przy której stoją stare, piękne wille. Najładniejszą sfotografowałem.

Po drugiej stronie też ciekawie. Połączenie starej architektury z nową.

Przy kanałku ładna przyroda

Tak doszliśmy do śluzy.

i młyna.

W kościele, starym, częściowo romańskim, częściowo gotyckim zdjęcie wnętrza i na wieżę.

To były obrazy z wieży, a teraz cały kościół.

Następnie idziemy do ratusz i po drodze parę zdjęć

No i na zamek, z którego zachowała się tylko wieża, za to w nienaruszonym stanie od XII w.

Na zamku jest osobliwe muzeum rzeczy różnych.

Na przykład takiej łodzi rybackiej ze śrubą napędową z boku, żeby tyłem można wyrzucać sieci

albo tandem, na którym można jeździć samodzielnie z tylnego siodełka

i gabinet dentystyczny z 1935 r.

No i działka, która mnie interesuje, lotnictwo.

Okazuje się, że to Niemcy byli pionierami w dziedzinie wodnosamolotów. Z takim, jakiego model widzimy przeprowadzano udane próby na tutejszym jeziorze.

Model trafił do muzeum w 100-lecie tego wydarzenia.

Lądowano też na wodzie na takim szybowcu.

Na wieżę zamkową też można było wejść. Był tam zegar

widok na miasto

i na czekającą Galinę.

A maskotką Plau jest Plaulina, na rysunku

W rzeźbie

i w naturze

Dzisiaj zadecydowaliśmy, że nie płyniemy dalej . Od jutra wracamy. Dalsze płynięcie miało by sens gdyby dopłynąć do Schwerina. To jest cztery dni kanałem. Na kanale można nocować tylko w marinach. Cztery noce w jedną i cztery z powrotem, to znaczny koszt. Zważywszy na datę pogoda też może w każdej chwili zrobić się zła. Stąd będziemy wracali ze dwa tygodnie. Dalsze płynięcie bardzo wydłużyło by ten czas. Można też nie wracać, tylko płynąć dalej do Elby i do Branderburga potem wracać przez Berlin, ale to jeszcze dalej. Dlatego decyzja o powrocie wydaje się najrozsądniejsza.

Rano była gęsta mgła, ale opadła na tyle, że widać było ze 3 km.

Czaplę wypatrzyłem.

Potem przepłynęli wioślarze, też duża rzadkość, bo trójka

Potem bez trudu dopłynęliśmy do Plau. To kolejny urokliwy kurort. Dziś był u nas dzień zakupów, ale już spacer po bulwarze przy kanale, bogatym w restauracje, lodziarnie i malownicze zakątki do wypoczynku zrobił doskonałe wrażenie. Spacerowaliśmy wieczorem, kiedy już niewiele jest ludzi na ulicy. W Niemczech, przynajmniej w miastach uzdrowiskach, gdzie są wczasowicze, życie towarzyskie biegnie w ciągu dnia. Lokale są pełne, a na ulicach spacerowicze do około 18.00. Potem lokale zamykają, wszystko zamiera. Marina 29,- euro z opłatą klimatyczną, plus żetony na prąd i wodę. Ale zdarzył się taki miły akcent, że gdy pan bosman dowiedział się, że jesteśmy z Polski, wciągnął na maszt polską flagę. Oto dowód:

Widok na kanał i na zabytkowy most zwodzony. Unosi się do góry. Nitowany.

I kilka migawek ze spaceru bulwarem.

Zwróciłem uwagę na tego Szwajcara.

Po pierwsze dlatego, że to nieliczny cudzoziemiec.

Po drugie ze względu na jego pojazd. Chyba wchodzi to w modę, bo kiedyś widziałem amatorskie, a ten to już z regularnej wypożyczalni. Pewnie do Niemiec przyjechał camperem, a teraz camperem pływa.

Upłynęliśmy zaledwie pół godziny i stoimy na kotwicy. Jest to ostatnie kotwicowisko przed następną miejscowością, a teraz nie chcemy tam płynąć, bo zostanie nam za mało czasu na zwiedzanie. Czasem stajemy całkiem na dziko, ale teraz trochę wieje, a na oznaczonym kotwicowisku na mapie jest gwarancja dna, w którym kotwica dobrze trzyma. Nie ma tu natomiast problemu wpłynięcia na mieliznę, bo woda jest tak czysta, że od głębokości 3 – 4 m dno cały czas widać.

Został nam do obejrzenia taki oto kompleks klasztorny.

Klasztor, kiedyś był cysterski, kiedy po reformacji pojawiła się wiara protestancka przekształcono go na klasztor żeński. Zaczęliśmy od kościoła klasztornego. Okazało się, że jest w nim muzeum organów, a że do muzeów nie chodzimy wejść się nie udało. Ale było można wejść na wieżę, więc wszedłem. Okazuje się, że w większości tych kościołów wejście na wieżę jest dozwolone. Kilka widoków z wieży. Po drodze dzwony.

Nie wiem, jak wygląda finansowanie instytucji kościoła w Niemczech. Część obiektów jest ładnie odnowiona i ma informację o finansowaniu z Unii Europejskiej, ale reszta dość zapuszczona, choć widać, że próbuje się coś robić.

okna i rynny są nowe.

Nie mogłem oczywiście nie sfotografować ratusza

Ponieważ jest dość stary. W 1812 r. został ratuszem, więc pewnie dziś był za ciasny dla urzędników, poradzono więc sobie tak.

Zbudowano łącznik do sąsiedniego budynku, który teraz jest częścią ratusza. A przy okazji można było zainstalować windę.

W drodze powrotnej trafiliśmy na otwieranie mostu.

Na koniec widok na port.

Pomiędzy białym i pomarańczowym domem widać naszą łódkę z czerwonym, kulistym odbijaczem na pokładzie.

Miejska marina jest tuż za mostem zwodzonym, a że most otwierają o pełnych godzinach, zbiera się kolejka łódek.

Niestety nie miejsca wyznaczonego na oczekiwanie na otwarcie mostu, więc wszyscy stają w gromadzie, a gdy most otworzą ruszają chmarą, jak na chińskich filmach. Marina całkiem nowa. Całe centrum miasta przebudowano w latach około 2013, zbudowano tę marinę, zmodernizowano most zwodzony ( ponoć nadal jest zabytkiem ), wybudowano szereg restauracji i stworzono centrum turystyczne. W mieście jest co oglądać, tak, że nie zdążyliśmy z wszystkim i zostajemy jeszcze jeden dzień. Marina 28,30 . Cena zawiera wszystko oprócz wody. No i zupełnie nowa marina nie ma swojej sieci Wi-Fi. A mnie już skończył się darmowy limit transmisji danych w romingu. Skończył mi się też chleb, a idąc po nowy odkryliśmy, że tu też jest wiatrak.

nie poszliśmy do niego, był trochę daleko. Zaczęliśmy od kościoła

w którym było sporo ciekawostek. Po pierwsze była próba zespołu.

po drugie był kącik dla dzieci

a w nim rysunki dzieci

i taka oto tęcza

organy, to wiadomo

ale na gotyckim sklepieniu boazerię widziałem po raz pierwszy

chwilę później natrafiliśmy na muzeum

zasadniczo muzeów nie odwiedzamy. Pochłaniają dużo czasu, no i bilety też nazbierałyby się na sporą sumę. Ale tego nie mogłem sobie odmówić. Oto kilka migawek

Po drodze mijamy takie ciekawostki. Dom, który pewnie jeszcze czeka na swój remont

i zaraz obok taki, który już się doczekał.

Ale to , to już wręcz niesmaczne koledzy Niemcy. Czcić armię, która podbija, morduje wszystkich bez żadnego wahania.

Dla poprawy nastroju Trabant

Wpadła nam też w oko willa Auguste. Willę tę zbudował właściciel garbarni. Auguste, to jego żona mieszkała w niej do 1947 r.

i willa ” zagłada wilkołaka”. Po klęsce Niemiec ,zatwardziali członkowie partii nazistowskiej stworzyli partyzantkę, której zadaniem miał być przede wszystkim sabotaż i sianie strachu wśród wojsk okupacyjnych. Całość przedsięwzięcia miała kryptonim „Wilkołak „. W strefie sowieckiej szybko zostali wykryci. Niektórzy zaczęli sypać. Ta willa była właśnie ich konspiracyjną siedzibą. Widziałem listę schwytanych. W większości nastolatki, które sąd sowiecki skazał na karę śmierci. To sąd z tej armii, której utrzymujecie pomnik, przyjaciele Niemcy.

A na koniec jedna z ulic po zmierzchu.

Jutro zwiedzamy klasztor po drugiej stronie.

Stoimy na kotwicy w zatoczce.

Nie jest to miejsce, które upatrzyłem sobie wczoraj, ale tam zbyt gwałtownie unosiło się dno i kotwica nie trzymała, a oprócz tego było wystawione na wiatr. Teraz stoimy w zaciszu, a dno unosi się łagodnie. Woda jest tu tak czysta, że od 3 m dno doskonale widać, więc mogę obserwować, czy kotwica zaryła się w grunt. Na drugim zdjęciu są regaty żeglarskie na tle panoramy Waren, z naszego kotwicowiska. Oczywiście w dużym przybliżeniu. Widać też ciężkie chmury. Od rana padało, przechodził front. Teraz – 15.00 – już się rozpogadza.

Uzbrojeni w mapę z Informacji Turystycznej, po zrobieniu w marinie prania, bo była tu pralka, ruszyliśmy najpierw do kościoła Mariackiego. Na zdjęciu widoczna w dali wieża.

tu już bardziej widoczny.

a w środku taki

ale w środku okazało się, że i tu można wyjść na wieżę i po drodze obejrzeć dzwonnicę. Z wieży sfotografowałem więc miasto na cztery strony Świata.

to widok na południe i na marinę.

a to na południe

wschód

i zachód

tu ładnie widać plac targowy

Później oglądaliśmy jeszcze jeden kościół św. Jerzego i wtedy uświadomiłem sobie, że te kościoły mają ogrzewanie gazowe. Nasze chyba nie mają.

Kończąc widoki z wieży, to tu widać , że w oddali jest jeszcze jedna marina klubowa

A tu sfotografowałem przeciwny brzeg, gdzie jutro będziemy nocowali. Widać tam inne nocujące łodzie.

schodząc z wieży fotografowałem dzwonnicę. Stare dzwony były staliwne, kiepskie i już się zużyły. Po 1989 r. kościoły z NRF dostarczyły 15 nowych dzwonów, które zainstalowano i teraz grają.

schodząc z wieży zauważyłem taki fragment muru, który mnie zafascynował różnorodnością cegieł z różnych epok i skomplikowanym ich układem, który powstał przez wieki wskutek licznych modernizacji kościoła.

Plac targowy wczoraj był pusty, a dziś pojawił się na nim jakiś jarmark.

A tutaj wnętrze tego kościoła św. Jerzego

Tutaj budynek najstarszej w mieście szkoły. Uczyli się chłopcy i dziewczynki, ale gdy w 1891 wybudowano nową, większą szkołę budynek sprzedano i dziś są tu mieszkania.

Stara remiza strażacka z 1856 r. stoi przy najstarszym w mieście placu, podobnie , jak stary ratusz jeszcze starszy od tego, co dziś jest muzeum.

W remizie jest teraz restauracja

a w ratuszu mieszkania.

i ten najstarszy plac.

Podczas całego naszego rejsu raz tylko spotkaliśmy jednostkę pod nie niemiecką banderą. Byli to Holędrzy. Dziś było drugi raz Luxęburczycy.